نام شما:
ایمیل مقصد:

گردشگری؛ اولویت اول برنامه ششم/ ابراهیمبای سلامی عضو شورای عالی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری

گردشگری؛ اولویت اول برنامه ششم/ ابراهیمبای سلامی عضو شورای عالی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری


گروه: میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع.
تاریخ درج: 1394/5/22
نویسنده: مدیر سایت
تعداد بازدید: 0

نیاز به توسعه صنعت گردشگری با فروکش کردن درآمدهای نفتی و معدنی و تعطیلی بیش از هفتاد درصد کارگاه های صنعتی امری ملموس و ضرورتی ملی برای پویایی اقتصاد کشور است. گردشگری با کارکردهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود بهترین راه برای خروج از رکود و ایجاد درآمد و افزایش ضریب اشتغال، آمایش سرزمین و فقرزدایی است این صنعت علاوه بر اینکه می تواند محور توسعه پایدار در جهت کارآفرینی و حفاظت از محیط زیست و تامین منابع مادی و معنوی کشور باشد نقش عمده ای در توسعه صادرات به معنی واقعی ایفا می کند و درآمد ارزی را با مشارکت آحاد مردم، به بهترین نحو افزایش می دهد تا جایی که امروزه در تحلیلهای اقتصادی و اجتماعی، گردشگری شاخص توسعه و پیشرفت کشورهاست. چنانکه(( ترنر))گردشگری را امید بخش ترین و پیچیده ترین صنعتی می داند که جهان سوم با آن روبروست و بیشترین قابلیت جانشینی با دیگر صنایع درآمد زا را دارد.
گردشگری مظهر مصالحه فرهنگ و اقتصاد است و فرایند میهمانی و میزبانی در گسترده ترین سطح از تعامل فرهنگی،بستری در قالب صنعت گردشگری فراهم نموده است که اگر از مرداب نظام های اندیشهای و پارادایم های کلاسیک توسعه بدرآییم و با رویکردی فرهنگی و اقتصادی به مسائل نگاه کنیم علاوه بر آنکه این صنعت راهی نو و آسان برای پیشرفت به ما نشان میدهد و موجبات گسترش عدالت، ارتقاء هویت ملی و معرفت میراثی ما را در پروسه جهانی شدن فراهم می گرداند. بر خلاف دیگر صنایع و بویژه صنعت نفت که کهنه و نخ نما شده گردشگری ایران بکر و پر استعداد است. در مذاکرات اخیر با قدرت های جهان و رسیدن به پیروزی توافق، ثابت شد که ملت و دولت درایران به سطحی از عقلانیت و فرهیختگی رسیده که در ارتباط متقابل و تعامل برد- برد با دنیا از توان لازم برخوردار است و هیچ نگرانی از ورود میهمان و گردشگران به کشور ندارد و حتی در دوران پسا تحریم در سطحی بالاتر از بسیاری از کشورها پذیرایی مسافران و گردشگران خواهد بود و این مهم در زمره همان اموری است که پایداری در بهبود امنیت و پیشرفت کشور را رقم خواهد زد.
در آستانه تدوین برنامه ششم، شایسته است سیاستگذاران و دست اندرکاران امور توجه بیشتری به این امر داشته باشند. در برنامههای پنج ساله سوم و چهارم توسعه گردشگری اولویت چهل سوم تا چهل و ششم بود ولی اکنون که بیشتر راهبردهای افتصادی و صنعتی کلاسیک موجود به بن بست رسیده و اهمیت کارکردهای گردشگری در نظام اقتصادی و اجتماعی همه کشورهای جهان مشخص شده است در ایران هم گردشگری نقل محافل نخبگان و توده های مردم شده و برحسب نظر کارشناسان به عنوان اولویت اول برنامه ششم مطرح میشود اولویت بعد از آن توجه به مساله کمبود آب و حفظ محیط زیست است و پس از آن بهبود فضای کسب و کار که باز هم گردشگری می تواند محور آن باشد اهمیت یافته است. نیک می دانیم که توسعه گردشگری و ابسته به سیاستگذاری عمومی است و به قول ریشتر ( 1989) گردشگری یک قدرت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و پدیده ای بسیار سیاسی است.نهاد حاکمیت و دولت درتوسعه یا عقب ماندگی صنعت گردشگری نفش اول را دارند و یک مقایسه اجمالی در خصوص رشد صنعت گردشگری در بین کشورهایی چون ایران، ترکیه، امارات متحده عربی و مالزی این امر را به خوبی مشخص می کند و ما را از هرگونه بررسی بی نیاز می سازد.
در سیاستگذاریهای ایران انصافاً رهبری نظام بیش از دیگر مسئولان و دقیقتر از همه دراین مورد سخن گفته اند و در سخنرانی خراسان شمالی توسعه گردشگری را موجب « بهبود وضع عمومی» دانستهاند. در استان کرمان گفتهاند «جاذبههای گردشگری در اینجا فراوان است اما وضعیت اقتصادی و اجتماعی این استان آن طور که همه ظرفیت و امکان ایجاب می کند نیست، امروزه این استان به اشتغالزایی و کارآفرینی احتیاج دارد و باید برای محرومیت زدایی اقدام شود» و در همدان اظهار داشتهاند « در بحث گردشگری حقیقتاً ضعیفعمل می کنیم که باید اهتمام ویژه ای به میراث فرهنگی و گردشگری شود» و در بند 50 سیاست های کلی برنامه ششم آوردهاند «توسعه پایدار صنعت ایرانگردی به گونهای که ایرانگردیهای خارجی تا پایان برنامه ششم حداقل به پنج برابر افزایش یابد».
جناب دکتر روحانی رئیس جمهور محترم در قبل و بعد از انتخابات با رویکردی تخصصی به این امر پرداخته اند که ایران آماده میزبانی شایسته از گردشگردان است و اکنون با توجه به فضای جدید جامعه و انتخاب گفتمان اعتدال از سوی مردم و زمینه های تعامل سازنده و ارتباط بیشتر با ملت ها فراهم شده و « صنعت گردشگری علاوه بر سود آوری و اشتغالزایی، حفظ هویت و پایداری فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را نیز به دنبال دارد».
اما مشکل اساسی چیست که امروزه که از باور پدیده گردشگری به مرحله یقین به آن رسیده ایم دور نمای آینده این صنعت همچنان در ابهام است؟ در یک کلام مشکل اصلی در سیاست گذاری ، تصمیم گیری، برنامه ریزی و اجرای آن است.برای حل مشکل لازم است فضاسازی مناسب در رسانه های جمعی بویژه رسانه ملی نسبت به توسعه این امر بوجود آید تا با ایجاد حساسیت و مشارکت و اعلان معافیت های مالیاتی و حذف عوارض به منظور توسعه این صنعت نجات بخش،گردشگری به عنوان اولویت اول در دستور کار دولت قرار گیرد با چنین اقداماتی شاید بخشی از ششصد هزار میلیارد تومان نقدینگی سرگردان در دست مردم که اکنون از دیگر فعالیت های اقتصادی مایوس هستند به سوی این صنعت سبز و پایدار سرازیر شود و زمینه پویایی و فعالیت دیگر صنایع را فراهم کند. لازم است پس از پیروزی غرورآفرین اخیر دیپلماسی ایران وزارت خارجه در صحنه جهان، تحول در جهت تقویت رویکردهای نو از جمله افزایش دیپلماسی عمومی از طریق توسعه صنعت گردشگری را در دستور کارقرار دهد تا سفارت های ایران همانند و بیشتر از دیگر کشورها در این خصوص وظایف گسترده ای را عهده دار شوند. اگر زیرساخت های مناسب فراهم شود و یا دولت سیاستی در پیش گیرد که سازمان های عمومی همانند تامین اجتماعی و دیگر نهادها که امکانات بیشتری در اختیار دارند با رویکرد بینالمللی در این صنعت فعال شوند و با ایجاد برندهای معتبر بینالمللی به تعریف پروژه های مشترک با شبکه های جهانی گردشگری بپردازندمیتوان بخشی خصوصی و توده های مردم را به مشارکت بیشتر برانگیخت و زمینه فعالیت آنها را دراین عرصه فراهم کرد. هنگامی که زیربناهای اصلی آماده شوند سرمایه ها کم و متوسط در قالب خوشه های صنعتی و همچنین به صورت انفرادی به تحرک و فعالیت بیشتر وادار خواهند شد.
اگر سیاستگذاری و برنامه ریزی در مرحله اول در سه بخشذیل از شش مولفه اصلی صنعت گردشگری عملیاتی شود و بر روی آنها سرمایه گذاری شود تحقق این سیاست کلی رهبری نظام که «ایرانگردی خارجی ها تا پایان برنامه ششم حداقل به پنج برابر افزایش یابد» امری عملی و میسر خواهد بود
1- توسعه کمی و کیفی اقامتگاه ها و هتل ها با رعایت استانداردها، معیارها و با تعامل، مشارکت و استفاده از شرکت های بینالمللی، که این امر پویایی دیگر بخش های اقتصادیرا نیز در پی خواهد داشت
2- بهبود سیستم حمل و نقل مبتنی بر گردشگری با افزایش کیفیت قطارها، جاده ها و ایجاد خطوط هوایی کارآمد بینالمللی که دایر نمودن و تقویت خطوط بینالمللی هوایی وسیع تر از خطوط هوایی کشورهایی مانند امارات متحده عربی، قطر و ترکیه با توجه به سابقه خطوط هوایی ایران در قبل از انقلابممکن و میسر است و ضمن افزایش منافع ملی به ارتقا برند اقتصادی و اقتدار ملی ایران در سطح جهان منجر خواهد شد، طبق برآورد متخصصان حمل و نقل هم اکنون ایران به حدود 400 فروند هواپیمای مسافربری نیاز دارد.
3- ساماندهی منابع انسانی و مدیریت با رویکردی تخصصی مبتنی بر فرهنگ ایرانی و اسلامی برای ارایه خدمات اختصاصی گردشگری که موجبات کارآفرینی و توسعه اجتماعی را فراهم خواهد کرد و برخی نهادها مثل انجمن های علمی و بویژه انجمن علمی گردشگری ایران می تواند همکاری موثری در این زمینه داشته باشد.
بدین ترتیب اگر گردشگردی در اولویت اول برنامه پنچ ساله ششم قرار گیرد می تواند معیادگاه جولان سرمایه های فرهنگی و اقتصادی و موتور محرک برای توسعه پایدار و پیشرفت ایران شود

بستن http://www.modarair.com/news/میراث/صنعت.html
مطالب مرتبطمطالب مرتبط:
بازديد کل : 496100     
تمام حقوق مادی و معنوی محفوظ و متعلق به سايت بنياد مدارا و تدبير مردم ایران ( تأسیس: سال 1384 ) می باشد.
نام شما:
ایمیل مقصد: