سیاست یک هنر است؛ هنری که گاه به واسطه بی خردان و نادانان به سوی جنگ و ستز مي‌رود و گاه به واسطه فهم و دانایی گام به سوی تحقق منافع ملی یک ملت گام بر می‌دارد؛
عده ای قدیسمآب که عرصه سیاست خارجی را تنها و تنها در کنش ستزگرایانه مي‌جویند تا به واسطه ناامنی از این بحر سیاه، دلالی خویش را مهیا کنند؛ هنوز از فهم سیاست خارجی، منافع ملی و شاخص های ایدیولوژیکی یک ملت در عرصه بین المللی آگاهی ندارند که چگونه باید گام بردارند وتا با کمترین هزینه بالاترین امتیازات را به سود خود کسب کنند. کاش عده‌ای چون چرچیل که بیان داشت ما در عرصه جهانی دوست و دشمن دائمی نداریم؛ بلکه منافع ملی، مشترک و دائمی خواهیم داشت؛ مي‌آموختند که:

1- مذاکره به معنای تسلیم شدن و تحقیر شدن در برابر یک کشور نیست؛ بل مذاکره به معنای بستر گفتگو، توان و ارتقاء دانش سیاستمداران و کارگزاران یک نظام سیاسی در برابر قدرت های نظام بین الملل است.

2- مي‌توان با حفظ و اعتقاد بر اصول ایدیولوژیکی، با دیگر کشورهای غیر همسو که اعتقادی به آرمان های ما نیز ندارند بر سر یک میز مذاکره نشست و به دنبال تحقق منافع ملی خود اندیشد.

3- عرصه سیاست و مذاکره؛ عرصه برد - بردست به گونه ای که معنای تصنعی و فریب دهنده واژگان سازش و تسلیم در این عرصه با شانتاژهای خبری دیگر ره به جای نخواهد برد و این دستاوردهای واقعی‌ست که با تاثیری که بر زندگی ملت مي‌گذارند می‌تواند کارنامه ای قابل دفاع یا نقدی صریح بر کارگزارن یک نظام سیاسی باشد.

4- اینکه بعد از 3 دهه وزیر امور خارجه آمریکا برای اولین بار در طول تاریخ بعد از انقلاب، به محل اقامت تیم ایرانی گام بر میدارد به گونه ای که در عرصه دیپلماتیک محل اقامت وزیران خارجه هر کشور به مثابه خاک و میهن آن کشور تلقی و تعبیر مي‌شود، نشان از قدرت، دانش و درک صحیح دولت یازدهم خصوصا تیم وزارت امورخارجه به رهبری دکتر محمد جواد ظریف است که نشان داده است مي‌توان با حفظ آرمان های یک نظام سیاسی و با بهره گیری از تجربه و دانش تخصصی در عرصه روابط بین الملل و درک صحیح از دنیا و عرصه جهانی ضمن حفظ آداب و اصول دیپلماتیک چگونه روابط سیاسی و دیپلماتیکی بین ایران و آمریکا را که اینک چون دیوار تحریم‌ها ترک خورده به قاعده معکوس باز گرداند و به تجدید و بهبود این روابط سیاسی با حفظ شان و جایگاه ایران در عرصه جهانی بپردازد!

5- دیدار ظریف و جان کری در نیویورک نشان مي‌دهد که امروز در مهد آمریکا بالاترین مقام سیاسی وزارت خارجه آن کشور چگونه به خاک ایران گام بر می‌دارد بی آنکه به تعبیر عده ای افراطی و قدیس‌مآب ما در برابر آمریکا سر تعظیم یا آنکه به دامن آنان غش کرده باشیم! بلکه این گونه دیدارهاي پر معنا و قابل تحلیل نشان مي‌دهد که اگر عده‌ای با بهره گیری از ادبیات نامتناسب در عرصه بین الملل تصویری نادرست و غیر واقع از ایران به دنیا مخابره مي‌کردند به گونه ای که ایرانیان را مهد تروریست و حضورشان را مخل امنیت جهانی قلم داد مي‌کردند؛ اما امروز مي‌توان امیدوار بود که این تصور کدر و ناپسند اینک با دیپلماسی لبخند، ادبیات مودبانه، سیاستمدارانی کاردان، فهیم و حقوق دادن گام به سویی بهبودی برداشته تا زین پس دنیا ایران با با چهره ای جدید و واقعی که حاکی از صلح، لبخند، امید و تدبیر است بشناسد.

6- آنچه در این دیدار و گفتگو ها حائز اهمیت است این واقعیت تاریخی‌ست که ایرانیان همواره مبشر صلح و گفتگو به دور از خشونت و افراطی گری بوده اند که اگر عرصه سیاست داخلی نیز به جای موچ گیری های حزبی و جناحی و با نگاه بر اشرافیت منافع ملی بر منافع جریانی نیز همسو و همراه شوند؛ به نوعی که به خواست ملت که در 24 خرداد 92 آن را به همه پرسی عمومی گذاشتند هم دل و هم زبان شوند بی شک بار دیگر ایران با سرعت قابل توجه ای به قدرت برتر منطقه و خاورمیانه باز خواهد گشت و به عنوان کشوری تاثیر گذار در عرصه بین الملل در کنار دیگر قدرتهای جهانی صف آرایی خواهد نمود که نمونه بارز آن در طی 2 سال گذشته را مي‌توان دید که چگونه ایران برخلاف ادوار گذشته که همواره قدرتهای منطقه ای و جهانی در پی به انزوا کشیدن آن، بدون تاثیری گذاری جدی بر اوضواع و احوال منطقه بودند؛ امروزه به عنوان قدرتی رسمی و واقعی به ایفای نقش خود مي‌پردازد.

7- و در آخر آنکه از یاد نبریم اگر در بزنگاه‌های تاریخی انتخابی بین منافع ملی و منافع ایدیولوژیکی داشتیم، بی شک انتخاب هر یک از ما باید منافع ملی باشید چرا که بدون هویت و ارزش های ملی؛ راهی برای وجود و گسترش آرمانهای یک نظام سیاسی مهیا نخواهد بود؛ بی شک منافع ملی یک ملت بر مرز های ایدیولوژیکی یک نظام سیاسی ارجحیت دارد.

8- و از امروز تمرین کنیم که سیاست، هنر است. هنر خوب زیستن، خوب واکنش نشان دادن؛ خوب اداره صحیح مملکت داری و کسب و ارتقاء منافع ملی بودن است.سیاست یک هنر است؛ هنری که گاه به واسطه بی خردان و نادانان به سوی جنگ و ستز مي‌رود و گاه به واسطه فهم و دانایی گام به سوی تحقق منافع ملی یک ملت گام بر می‌دارد؛
عده ای قدیسمآب که عرصه سیاست خارجی را تنها و تنها در کنش ستزگرایانه مي‌جویند تا به واسطه ناامنی از این بحر سیاه، دلالی خویش را مهیا کنند؛ هنوز از فهم سیاست خارجی، منافع ملی و شاخص های ایدیولوژیکی یک ملت در عرصه بین المللی آگاهی ندارند که چگونه باید گام بردارند وتا با کمترین هزینه بالاترین امتیازات را به سود خود کسب کنند. کاش عده‌ای چون چرچیل که بیان داشت ما در عرصه جهانی دوست و دشمن دائمی نداریم؛ بلکه منافع ملی، مشترک و دائمی خواهیم داشت؛ مي‌آموختند که:

1- مذاکره به معنای تسلیم شدن و تحقیر شدن در برابر یک کشور نیست؛ بل مذاکره به معنای بستر گفتگو، توان و ارتقاء دانش سیاستمداران و کارگزاران یک نظام سیاسی در برابر قدرت های نظام بین الملل است.

2- مي‌توان با حفظ و اعتقاد بر اصول ایدیولوژیکی، با دیگر کشورهای غیر همسو که اعتقادی به آرمان های ما نیز ندارند بر سر یک میز مذاکره نشست و به دنبال تحقق منافع ملی خود اندیشد.

3- عرصه سیاست و مذاکره؛ عرصه برد - بردست به گونه ای که معنای تصنعی و فریب دهنده واژگان سازش و تسلیم در این عرصه با شانتاژهای خبری دیگر ره به جای نخواهد برد و این دستاوردهای واقعی‌ست که با تاثیری که بر زندگی ملت مي‌گذارند می‌تواند کارنامه ای قابل دفاع یا نقدی صریح بر کارگزارن یک نظام سیاسی باشد.

4- اینکه بعد از 3 دهه وزیر امور خارجه آمریکا برای اولین بار در طول تاریخ بعد از انقلاب، به محل اقامت تیم ایرانی گام بر میدارد به گونه ای که در عرصه دیپلماتیک محل اقامت وزیران خارجه هر کشور به مثابه خاک و میهن آن کشور تلقی و تعبیر مي‌شود، نشان از قدرت، دانش و درک صحیح دولت یازدهم خصوصا تیم وزارت امورخارجه به رهبری دکتر محمد جواد ظریف است که نشان داده است مي‌توان با حفظ آرمان های یک نظام سیاسی و با بهره گیری از تجربه و دانش تخصصی در عرصه روابط بین الملل و درک صحیح از دنیا و عرصه جهانی ضمن حفظ آداب و اصول دیپلماتیک چگونه روابط سیاسی و دیپلماتیکی بین ایران و آمریکا را که اینک چون دیوار تحریم‌ها ترک خورده به قاعده معکوس باز گرداند و به تجدید و بهبود این روابط سیاسی با حفظ شان و جایگاه ایران در عرصه جهانی بپردازد!

5- دیدار ظریف و جان کری در نیویورک نشان مي‌دهد که امروز در مهد آمریکا بالاترین مقام سیاسی وزارت خارجه آن کشور چگونه به خاک ایران گام بر می‌دارد بی آنکه به تعبیر عده ای افراطی و قدیس‌مآب ما در برابر آمریکا سر تعظیم یا آنکه به دامن آنان غش کرده باشیم! بلکه این گونه دیدارهاي پر معنا و قابل تحلیل نشان مي‌دهد که اگر عده‌ای با بهره گیری از ادبیات نامتناسب در عرصه بین الملل تصویری نادرست و غیر واقع از ایران به دنیا مخابره مي‌کردند به گونه ای که ایرانیان را مهد تروریست و حضورشان را مخل امنیت جهانی قلم داد مي‌کردند؛ اما امروز مي‌توان امیدوار بود که این تصور کدر و ناپسند اینک با دیپلماسی لبخند، ادبیات مودبانه، سیاستمدارانی کاردان، فهیم و حقوق دادن گام به سویی بهبودی برداشته تا زین پس دنیا ایران با با چهره ای جدید و واقعی که حاکی از صلح، لبخند، امید و تدبیر است بشناسد.

6- آنچه در این دیدار و گفتگو ها حائز اهمیت است این واقعیت تاریخی‌ست که ایرانیان همواره مبشر صلح و گفتگو به دور از خشونت و افراطی گری بوده اند که اگر عرصه سیاست داخلی نیز به جای موچ گیری های حزبی و جناحی و با نگاه بر اشرافیت منافع ملی بر منافع جریانی نیز همسو و همراه شوند؛ به نوعی که به خواست ملت که در 24 خرداد 92 آن را به همه پرسی عمومی گذاشتند هم دل و هم زبان شوند بی شک بار دیگر ایران با سرعت قابل توجه ای به قدرت برتر منطقه و خاورمیانه باز خواهد گشت و به عنوان کشوری تاثیر گذار در عرصه بین الملل در کنار دیگر قدرتهای جهانی صف آرایی خواهد نمود که نمونه بارز آن در طی 2 سال گذشته را مي‌توان دید که چگونه ایران برخلاف ادوار گذشته که همواره قدرتهای منطقه ای و جهانی در پی به انزوا کشیدن آن، بدون تاثیری گذاری جدی بر اوضواع و احوال منطقه بودند؛ امروزه به عنوان قدرتی رسمی و واقعی به ایفای نقش خود مي‌پردازد.

7- و در آخر آنکه از یاد نبریم اگر در بزنگاه‌های تاریخی انتخابی بین منافع ملی و منافع ایدیولوژیکی داشتیم، بی شک انتخاب هر یک از ما باید منافع ملی باشید چرا که بدون هویت و ارزش های ملی؛ راهی برای وجود و گسترش آرمانهای یک نظام سیاسی مهیا نخواهد بود؛ بی شک منافع ملی یک ملت بر مرز های ایدیولوژیکی یک نظام سیاسی ارجحیت دارد.

8- و از امروز تمرین کنیم که سیاست، هنر است. هنر خوب زیستن، خوب واکنش نشان دادن؛ خوب اداره صحیح مملکت داری و کسب و ارتقاء منافع ملی بودن است.