کوروش هخامنشي؛ حقیقتی افسانهای |
گروه فرهنگ و هنر: در تاریخ همه سرزمینها افرادی وجود دارند که داستانهای زندگی شان در هاله هایی از ابهام و افسانه قرار می گیرد. این افراد عموماً کسانی هستند که برای مردمان زمان خود و بازماندگانشان در اعصار بعد، بسیار مقدس و محترم به شمار میآیند و همچنین در زمان زندگیشان، وقایعنگاری چندان مرسوم نبوده و گذر زمان، فرصت کافی را در اختیار دوستداران آنها قرار داده تا شیرین ترین داستانها را برای آنها خلق کنند.
کوروش، بنیانگذار سلسله هخامنشی نیز بنا به هر دو دلیلِ عنوان شده، یکی از کسانی است که تشخیص داستان واقعی زندگی او از میان داستان پردازیهایی که درباره وی شده، دشوار به نظر میآید. داستان زندگی کوروش،به دلیل جایگاهی که هم از نظر تاریخی و هم به لحاظ ویژگیهای اخلاقی دارد، در منابع بسیاری که از دوران باستان به دست ما رسیده، نقل شدهاست که از آن جمله میتوان به آثار مورخان و نویسندگانی چون هرودوت، گزنفون، کتزیاس، آریان، دیودور سیلیسی، پلوتارک، استرابون، پاینیوس و مورخان اسکندر مقدونی اشاره کرد. درباره کوروش و ویژگیهای او حتی در نوشتههای مقدس یهودیان مانند عزرا، نحمیا و استر نیز مطالبی به ثبت رسیدهاست. یکی دیگر از اسناد مهمی که در آن به زندگانی کوروش پرداخته شده، رویدادنامه نبونید است که به بیان رویدادهای دوره فرمانروایی نبونید آخرین شاه بابل و نبردهای کوروش پرداخته است. در این میان، سه نویسنده نخست یعنی هرودوت، گزنفون و کتزیاس بیش از دیگران مورد توجه و رجوع قرار گرفتهاند که البته هیچ یک از آنان نیز روایات تولد، زندگی و مرگ کوروش را به گونهای نقل نکردهاند که بتوان با اطمینان کامل آن را منطبق بر آنچه که در واقعیت رخ داده، دانست. هرودوت (۴۲۵-۴۸۵ پیش از میلاد) قدیمیترین داستان را درباره کوروش نقل میکند که روایت او نیز اگرچه آمیخته با افسانه است اما بیش از دیگر روایات، از سوی پژوهشگران در دورههای بعدی مورد تأیید قرار گرفته است. داستانی که او نقل می کند بسیار مشابه داستان کودکی حضرت موسی (ع) و سامی سارگن (بنیانگذار بابل) است که این نشان میدهد این نوع داستان پردازیها درباره بزرگان، علاوه بر آنکه بسیار مرسوم بوده، از جانب مردم آن زمان نیز پذیرفته و تأیید میشدهاست. هرودوت کوروش را نوه دختری آستیاگ، آخرین پادشاه ماد میداند و نقل میکند که آستیاگ خوابهایی میبیند با این تعبیر که نوهاش بر تمام آسیا چیره میشود؛ به همین علت پس از به دنیا آمدن کوروش او را به یکی از بستگانش به نام هارپاگ میسپارد تا او را نابود کند. هارپاگ که در خودش چنین توانایی را نمیدید، کودک را به چوپانی به نام مهرداد سپرد تا او فرمان شاه را اجرا کند اما مهرداد و همسرش که به تازگی نوزادی مرده به دنیا آورده بود، از این کار خودداری کرده و به جای کوروش فرزند مرده خود را به مأموران هارپاک سپردند. بدین ترتیب کورش زنده ماند و تحت سرپرستی یک چوپان قرار گرفت و تا دوره کودکی نزد آنان ماند. او در بازیهای کودکانه مرتکب خطایی شد که این خطا او را به دربار آستیاگ کشاند و در این دیدار آستیاگ با توجه به شباهتهای ظاهری گمان برد که مبادا این کودک نوه خودش باشد. بنابراین هارپارک و چوپانش را به دربار احضار و آنها را مؤاخذه کرد تا بالاخره حقیقت بر ملا شد. آستیاگ به ظاهر خوشحال شد اما بعداً انتقام سختی از هارپاگ گرفت. آنچه که از این داستان به وضوح میتوان دریافت اصرار نویسنده و یا منابع شفاهی که او از آنها بهره گرفته، تأکید بر انتساب کوروش به خانواده شاهی است؛ زیرا در آن زمان داشتن دو ویژگی به پادشاهان مشروعیت تام میداد: یکی آنکه خون شاهی در رگ داشته باشند، دیگر آنکه فرمانروایی آنها از جانب خدایان و نیروهای فرازمینی تعیین و تأیید شده باشد که در زندگی نامه کوروش هردوی اینها در نظر گرفته شده است. نوشتار گزنفون درباره کوروش از نظر شیوه نوشتاری و تا حدی به لحاظ محتوا با آنچه هرودوت میگوید، تفاوت دارد. گزنفون (حدوداً بین ۴۳۰ تا ۳۴۵ ق. م.) بیش از آن که مورخ باشد یک فیلسوف و شاگرد سقراط بوده و همین امر سبب شده تا در نوشتههایش بیشتر به مسائل اخلاقی و چگونگی تعلیم و تربیت بپردازد. از نظر او ملایمت، ساده زیستی و نرمخوئی ویژگی انسان های خوب و وارسته بود و از آنجا که کوروش از دیدگاه او چنین انسانی بود، نوشتههایش بیشتر صرف توصیف این ویژگیها درباره کوروش شدهاست. گزنفون نیز مانند هرودوت کوروش را از جانب مادر به مادها و از سوی پدر به حکمرانان پارس نسبت میدهد با این تفاوت که روابط دوستانهتری را میان او و پدربزرگش (آستیاگ) ترسیم میکند. او میگوید: «هیچ کس زیبایی، نرمخویی، دادگری و نامجویی کوروش را نداشت و هنوز پارسیان این هنرها را در داستانها باز میگویند و در آوازها میخوانند.» هنگامی که او دوازده ساله شد بنا به درخواست پدر بزرگش، آستیاگ، مادرش او را به ماد برد که در آنجا بسیار مورد مهر و رسیدگی قرار گرفت اما از آنجا که کوروش میانه روی و سادگی را از پارسیان (یعنی اقوام پدریاش) آموخته بود، هرگز شکوه و آراستگی دربار او را خیره نکرد و همچنان پیرو زندگی سخت پهلوانی بود. با این همه از جانب همسالان مادی خود و بزرگان آن سامان مورد دوستی و همدلی قرار گرفت و آنها پیوسته هنرهایش را میستودند. ارتباط و دلبستگی میان کوروش و پدربزرگش چنان بود که پس از چندی وقتی کوروش برای دیدار خانوادهاش راهی پارس شد آستیاگ و مادها اندوهناک و گریان شدند... همان طور که از نوشتههای بالا برمیآید، گزنفون و هردوت که هیچ یک ایرانی نبودند، باور داشتند کورش از نوادر روزگار و دارای ویژگیهای نیکو است اما هرکدام در قالب هایی که خودشان برای تعریف و توصیف این خوبیها مناسب میدیدند، شخصیت و زندگی او را شرح دادهاند. در برابر این دو دیدگاه، نوشتههای کتزیاس قابل توجه است که به طور کلی از اساس و بنیاد با دو نویسنده دیگر تفاوت چشمگیری دارد. او تاریخ نگار و پزشک یونانی بود که در حدود سال های ۴۱۵ تا ۳۹۸ ق. م. در دربار هخامنشی خدمت میکرد. کتزیاس مینویسد: «کورش پسر چوپانی بود از ایل مردها (ماردها)، که از شدت احتیاج مجبور گردید راهزنی پیش گیرد. کورش در ایام جوانی به کارهای پست اشتغال میورزید و از این جهت مکرر تازیانه خورد. او با آستیاکس (آستیاگ)، آخرین پادشاه ماد، هیچ گونه قرابتی نداشت و از راه حیله و تزویر به مقام سلطنت رسید.» از نوشتههای کتزیاس چنین به نظر میرسد که او نظرش نسبت به ایرانیان و کوروش با دو نویسنده پیشین کاملاً در تضاد است. او در شرح جنگها و چگونگی مردن کورش نیز همین اختلاف نظرها را نمایان میکند. تا پیش از خواندن نوشتههای گزنفون و کتزیاس و تنها با مرور نوشتههای هرودوت، بیشک این پرسش پیش میآید که چرا از نظر اغلب پژوهشگران، تاریخ هرودوت که با آن همه افسانه و داستان پردازی درآمیخته، بیشتر مورد اعتماد است؟! اما مقایسه آن با نوشتار گزنفون که به گفته بسیاری از پژوهشگران نتیجه تخیلات وی و کتاب «کورش نامه» او رمانی سیاسی درباره پرورش جوانان و آموزش فرمانروایی آرمانی است و همچنین در قیاس با نوشتار کتزیاس که نمیتوان آن را خالی از غرض ورزی دانست؛ میتوان تا حدودی پاسخ این پرسش را یافت. در سال های اخیر یکی از مسائلی که درباره کوروش، به ویژه از جانب برخی از مستشرقین مطرح میشود، به منشور او و آنچه در آن نویسانده باز میگردد. آنها میگویند آنچه در این منشور آمده، کاملاً واقعیت ندارد بلکه حاوی دروغهای تبلیغاتی است و اقداماتی که او در آنجا از آنها یاد میکند، مبنای انسان دوستی ندارد؛ زیرا کوروش نیز مانند دیگر پادشاهان جنگ و خونریزی میکرده و دشمنانش را به قتل میرساندهاست. ... یکی از مهم ترین رخدادها در تاریخ دنیای باستان، ورود کوروش به بابل است. بابل در سال ۵۳۸ ق. م. (یا ۵۳۹) بی آنکه درگیری دشواری میان بابلیان و سپاه کورش صورت بگیرد، تصرف شد. به گفته هینتس در کتاب «داریوش و ایرانیان»: «از الواح برجایمانده به خط میخی که بیدرنگ، از صبح روز بعد به نام کوروش تاریخ خوردهاند، چنین برمیآید که تغییر حکومت بدون دردسر انجام پذیرفته است. این اسناد بابلی گواه ادامه بیدردسر زندگی روزمره در پایتخت تسخیرشده هستند. رویدادنامه نبونید نیز ورود کوروش را بدون جنگ و خونریزی توصیف میکند. چند روز پس از فتح بابل منشوری از زبان کوروش نوشته میشود که در نوع خود، به ویژه از نظر محتوا بینظیر است. این منشور در سال ۱۲۵۸ خورشیدی توسط باستان شناسان انگلیسی در عراق (بابل باستان) کشف شد. دور تا دور این استوانه گلی حدوداً ۴۰ سطر به خط میخی بابلی نوشته شده که همین امر سبب شد کاوشگران در ابتدا تصور کنند این منشور نوشتهای است مربوط به فرمانروایان بابل یا آشور؛ اما پس از بررسیهای بیشتر و خواندن و ترجمه آن، مشخص شد که این نوشته مربوط به کورش هخامنشی است. ویژگی مهم این کتیبه آن است که شاه فاتح، در آن اعلام میکند که پس از ورود به بابل، خدای مردم آن دیار را بزرگ داشته و نام او را با احترام در کتیبه خود وارد می کند: «... مردوک دل های پاک مردم بابل را متوجه من کرد زیرا من او را گرامی داشتم. سپاه بزرگ من به صلح و آرامی وارد بابل شد و نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این سرزمین وارد آید... فرمان دادم غارت و کشتار نکنند و مردوک از کردار نیک من خشنود شد...» بنابر آنچه که مطرح شد، ناچاریم توجه کسانی که منشور کوروش را به دور از واقعیت میدانند، به چند نکته معطوف کنیم: نخست آن که نوشتار منشور کورش با آنچه که مورخان ثبت کردهاند مغایرت ندارد و این در حالی است که هیچ یک از این مورخان، ایرانی نیستند. دوم آن که جایگاه و رفتار کوروش را باید به عنوان یک پادشاه بررسی کرد و نه به عنوان یک عارف یا صوفی تارک دنیا؛ مسلماً هر پادشاه مقتدری کشورگشایی میکند، در این راه میجنگد و از جان خودش نیز محافظت میکند. نکته مهم دیگر آنکه منشور کورش زمانی جایگاه حقیقیاش را به عنوان اولین بیانیه حقوق بشر نمایان میکند که با کتیبههای برجای مانده از دیگر پادشاهان آن دوره مقایسه شود. به عنوان مثال در کتیبه نبوکد نصر (Nebocadnessar)دوم، پادشاه بابل (۵۶۵پ.م.)، آمده است: «فرمان دادم که صدهزار چشم درآوردند و صدهزار ساق پا بشکستند. هزاران دختر و پسر را در آتش سوزاندم و خانهها را چنان ویران کردم که دیگر بانگ زندهای از آنجا برنخیزد...» و یا آشوربانیپال پس از تصرف شوش در کتیبهاش میویسد: «...معابد ایلام را با خاک یکسان کردم و خدایانشان را به یغما دادم. سپاهیان من وارد بیشههای مقدسش شدند که هیچ بیگانهای از کنارش نگذشته بود، آنجا را به آتش کشیدند....ندای شادی و فریادهای انسانی به دست من از آنجا رخت بربست...» و حالا در چنین شرایطی است که وقتی کوروش وارد سرزمین دشمنش میشود، به اعتقاداتشان احترام میگذارد و از خدای آنان به نیکی در کتیبهاش یاد میکند. بدیهی است که کوروش به گسترش امپراتوریاش میاندیشده و در جریان این فتوحات، اگر جنگ و کشتاری نیز صورت میگرفته هرگز در یادمانی که از خود برجای گذاشته، به آن نبالیدهاست و همین یک نکته به تنهایی، برای آنکه منشور او به عنوان نخستین بیانه حقوق بشر پذیرفته شود، کفایت میکند. .................................... منابع: - ایران باستان، حسن پیرنیا - تاریخ سیاسی هخامنشیان، محمد ع. دادامایف، ترجمه فرید جواهرکلام - تاریخ ماد، ایگور میخائیلوویچ دیاکونوف، ترجمه کریم کشاورز - داریوش و ایرانیان، والتر هینتس، ترجمه پرویز رجبی
مرجع :خبرگزاری میراث فرهنگی
درود بر کورش کبیر که دنیا ایران را به واسطه او می شناسد....
من یاور یقین و عدالتم من زندگی ها خواهم ساخت، من خوشی های بسیار خواهم آورد من ملتم را سربلند ساحت زمین خواهم کرد، زیرا شادمانی او شادمانی من است."کوروش کبیر"
|
- سفارش به مدارا در قرآن
- روز جهانی معلم ۵ اکتبر ۲۰۱۲ برابر با ۱۴ مهر ماه ۱۳۹۱
- تصاویر/ خانه و موزه نیما یوشیج
- حافظ،شاهکارکلام موزون پارسي
- مشاهیر جهان به روایت کاریکاتور
- فرح اصولی ، هنرمند نقاش و دبیر دوسالانه های هنری : در سالهای اخیر دوسالانه های هنری رنگ باخته اند
- نمایشنامه نویس و کارگردان کودک و نوجوان : بی نظمی و سردرگمی های تئاتر کودک، نبود یک متولی واحد را به رخ می کشد
- به یاد ایرج قادری كه عاشقانه رفت
- هنرمند آلمانی به عنوان "گرانبهاترین هنرمند زنده جهان" شناخته شد
- 1000 نویسنده در نمایشگاه جهانی کتاب فرانکفورت
- نیما یوشیج، افسانهسرای شعر امروز ایران
- «اخوان به شعر نیما زبانی آشنا بخشید»
- ملک الشعرای بهار؛ چهره ماندگار ادبیات ایران
- بزرگداشت هزارسالگی سرایش شاهنامه
- روسو و آموزش و پرورش پيشرو
- حذف سینما از سبد خانوار
- شهر مردگان؛ شهروندان بیدفاع
- عرفه، مبارزه با موانع تکامل و انسانیت
- از سهروردي غافل نشويم گفت و گو با نجفقلي حبيبي، عضو هيات علمي موسسه پژوهشي حکمت و فلسفه ايران
- انتشار اثر همایونفر با دکلمه خسرو شکیبایی
- کنگره سهراب سپهري با حضور صندليهاي خالي برپا شد
- «فردین» تنها سوپراستار سینمای ایران بود؟
- مديرعامل انجمن شاعران ايران : قيصر امينپور، حافظ معاصر شعر فارسي
- مرتضي احمدي در جشن تولد 88 سالگياش: هفتاد سال است در خيابان هنر به مردم تعظيم ميکنم
- موراکامي، نويسنده اي شرقي با نگاهي غربي
- کیمیایی : سینمای دلخواه مردم وجود ندارد
- استاد دانشگاه و نوازنده عود گروه شهناز : حمایت از فعالیت های فرهنگی در دولت اصلاحات بیشتر بود
- خاطرات عزتالله انتظامي از زندان قصر : با شاملو همبند شدم
- استاد انتظامی : شرایطی پیش آمده است که همه هنرمندان غریبانه به سرای باقی میشتابند
- واكنش باران کوثری به ممنوعالفعاليت شدنش
- «فاطمه معتمد آریا» داور جشنواره فیلم دبی شد
- تازهترین گفت و گوی بهرام بیضایی با نشریه آرت دیلی: سهراب کُشی را خط نزدند ، مرا خط زدند
- فیلم جعفر پناهی نامزد دریافت اسکار شد
- کیوان ساکت در گفت و گو با پایگاه خبری "فریادگر": هنرمندان کشور، مفاخرند و نه مزاحم
- دو نگاه متفاوت به فیلم جنجالی جیرانی
- به مناسبت سالروز درگذشت "آقای خنده ایران"
- مراسمی برای هشتادوهفتمین سالروز تولد احمد شاملو برگزار شد.
- در آستانهی دریافت اولین «تندیس مهر» پرویز پرستویی : وظیفهی ما تنها مقابل دوربین رفتن نیست
- بهروز غریب پور اعلام کرد: حافظ به صحنه باز می گردد
- بررسی حواشی اخیر سینما در گفت و گو با تهمینه میلانی : ضعف مدیریت فرهنگی، اوضاع سینما را بحرانی کرده است
- 10 فیلم پرفروش سینمای جهان در 2012
- پيشبيني بهترين فيلمهاي سال 2013 / فيلم اصغر فرهادي در ميان 10 اثر برتر سينماي جهان
- کیارستمی نامزد جایزهی اسکار آسیا شد
- نگاهی گذرا به فیلم دوباره با هم / پردهای سفید برای چشمانی سیاه / نقد فيلم
- جشنواره تئاتر فجر و بدعتهای جدید / هرسال دریغ از پارسال !
- وقتی نفس تئاتر شهر میگیرد / اینجا جشنوارهی تئاتر فجر است یا ...؟
- حرفهای صریح پرویز پرستویی درباره سینما، بازیگری و.../ نه خداحافظی کردهام نه اعتصاب!
- شاعری که غزل را زنده کرد / تجلیل از بانوی غزل سیمین بهبهانی : بر ریشه ام تیشه مزن ! حیف است افتادن من / در خشک ساران شما سبزم ، بلوطم ، کهنم
- ارميا؛ سمبل تضاد سنت و مدرنیسم ؟
- خاطره دختری با چشمهای معصوم و مضطرب / حضور عسل بدیعی در فیلم «هفت پرده» کاملا اتفاقی شکل گرفت.
- پوستر فیلم جدید «اصغر فرهادی» منتشر شد (+عکس)
- عسل بدیعی این گونه از بین ما رفت / گزارشي از بدرقه آخر عسل بديعي توسط مردم و هنرمندان
- خاتمی و فرهادي «گذشته» را تماشا كردند / ديشب در موزه سینما چه خبر بود؟
- شاملو شدن و شاملو ماندن / آیدین آغداشلو
- محمود سریع القلم : فرهنگ سیاسی ایران / انقلاب ارتباطات و وابستگی متقابل کشورها به یکدیگر فرصت مقایسه را برای شهروندان کشور فراهم آورده است
- "ناگفته های آیت الله هاشمی رفسنجانی از سینمای ایران : " کلام رهبری را چماق می کنند " !
- هشتم مهر روز مولاناست، ولی انگار نه انگار! چرا ما ایرانیان مولانا را نمیشناسیم؟
- فرهنگ و توسعه در جامعه مدنی / غلامحسین دوانی
- توسعه فرهنگی چیست ؟ *امیر ابتهاج
- از فرهنگ تا توسعه با تاکید بر مسائل توسعه، ناصر فکوهی
- اهمیت توسعه فرهنگی در آموزش و پرورش / توسعه فرهنگی و یکسانسازی فرهنگی در ایران معاصر
- جهان به فرهنگ ما غطبه میخورد و صدای تحسینش به آسمان می رود. حیف است که چنین گوهرِ پاکی تار و کدر شود
- مولانا میراثی است 740 ساله که امروز به ما رسیده است؛ دولتآبادی: اگر شمس و مولانا نبودند دنیا چیزی کم داشت
- اصغر فرهادي : گذشتهای وجود دارد که بسیار غمگین و دردناک است؛ از تصویری کهاز ایرانیها ساختم خوشحالم
- ناصـر ملکمطیعـی : اگـر از ایـران بروم کفـران نعمـت کـردهام
- دکتر حسن روحانی : تقسیم هنرمندان به ارزشی و غیر ارزشی بی معناست
- شهرام ناظری : با همین امید که در دل مردم و به طبع هنرمندان این کشور زنده شده، میتوان به استقبال روزهای روشن آینده رفت.
- حسین زمان : به اقدامات فرهنگي دولت اميدوارم / تدبیر در کلام روحانی؛ امید بخش هنرمندان
- 25 اسفند روز بزرگداشت پروين اعتصامي/ گویند عارفان هنر و علم کیمیاست وآن مس که شد همسر این کیمیا طلاست
- «فرهنگ» راهبرد ملی است؛ نه ابزار مقابله با دولت! *دکتر هوشنگ عطاپور
- خسرو احتشامی: سیمین بهبهانی یک چهره متشخص در غزل معاصر ایران دارد و این چهرهها در تاریخ ایران کم هستند.
- «حسینعلی امیری» سخنگوی وزارت کشور: امر به معروف و نهی از منکر- باید در چارچوب قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران انجام بگیرد. نقض قانون برای انجام یک امری که حس میشود تکلیف شرعی است، به هیچ وجه نه شرعی است و نه قانونی.
- 20 مهر روز بزرگداشت حافظ نامگذاری شده/ راز جاودانگی حافظ چیست؟
- انجمن بازیگران سینمای ایران در پی اهدای جایزه بازیگری مردی جشنواره رباط مراکش به پرویز پرستویی، به این هنرمند پیام تبریک داد.
- تجمعات مردمی در بزرگداشت مرتضی پاشایی؛ زیر پوست جامعه اتفاقات مستقلی در جریان است
- به دلیل محدودیتها در حوزه عمومی و واقعی، شبکههاي اجتماعی محلي براي تخليه رواني!
- جعفر پناهی؛ کارگردان سینمای ایران: دیوار سیاست همیشه مانعست
- نگاهی به جشن آتش در فرهنگ ایران
- نامه منتشر نشده شریعتی به همسرش: به هر حال تو برای من زیبایی ، پاکی ، امید و حیاتی ، چگونه می توانم تحمل نکنم.
- /تئاتر مشهد در سالی که گذشت(1)/ بهار تئاتر مشهد چگونه گذشت؟
- گفتگویی با پگاه آهنگرانی؛ به دنبال محقق شدن مطالباتی هستم که رییسجمهور در زمان انتخابات قولش را داده بود
- با ترانه علیدوستی در فاصله میان دو «مادر»
- رئیس سازمان سینمایی در نخستین نشست بین المللی هم اندیشی مدیران سینمایی تأکید کرد: فرهنگ و هنر هیچ مرزی ندارد.
- پیام آیتالله هاشمی به همایش حافظ: فرهنگ این سرزمین، یار و مددکار همه مردم جهان است
- دکتر صادق آئینهوند، رییس پژوهشگاه علوم انسانی و چهره ماندگار تاریخ و استاد تاریخ اسلام دانشگاه، در گذشت.
- آیتالله هاشمی رفسنجانی: ملتی که کتاب ندارد، فرهنگ ندارد
- مراسم ترحیم محمدعلی سپانلو با حضور چهرههای مختلف فرهنگی و هنری برگزار شد.
- ثبت حمام شیخ بهایی به عنوان یکی از آثار ملی ایران/ راز گرمشدن حمام شیخبهایی با یک شمع
- توصیه نامه یونسکو مربوط به مقام و منزلت معلم
- از کودکی با قلم و ادبیات آشنا بودم و عشقم در درجه اول ادبیات،خواندن ،نوشتن بوده بعد موسیقی.
- پای دردلهای «بهمن آزموده» هزار وعده خوبان، یکی وفا نکرد...
- یک استاد هنر: دولت هنوز به شعارهای فرهنگی و هنری خود عمل نکرده است/ پایه و اساس توسعه هر کشور ریشه در فرهنگ آن دارد
- مهر گزارش می دهد؛ تئاتر کودک در صحنه بی توجهی خاک می خورد
- میراث فرهنگی باید در زمینهی احیای آیینهای باستانی که جلوههای فرهنگ نیاکان ما هستند، اقدام کنند
- در گفتگو با ایلنا مطرح شد: چه کسانی در سال ۸۸ به بیضایی اجازه کار ندادند؟
- انجام توافق هستهای ایران و کشورهای 5+1 در میان هنرمندان نیز با واکشنهای مثبتی همراه شد.
- واکنش صریح کمال تبریزی به حوزه هنری: ما باید سعی کنیم افکار یک دیگر را تحمل کنیم
- سحر رضوانی در گفتوگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا): احساس میکنم باید در فضا و هنر تئاتر مشهد فعالیت کنم، چرا که مدیون این فضا هستم.
- سحر رضوانی در گفتوگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا): احساس میکنم باید در فضا و هنر تئاتر مشهد فعالیت کنم، چرا که مدیون این فضا هستم.
- هما روستا كارگردان و بازیگر با سابقه و توانمند تئاتر و سینماي ايران و همسر زندهیاد حمید سمندریان چهارم مهرماه همزمان با سالروز تولدش دار فانی را وداع گفت.
- عبدالرحیم جعفری ، بنیانگذار مؤسسه انتشارات امیرکبیر، با همت ستودنی و بینظیر خود موفق شد « صنعت نشر» را در سرزمین ما معنا و مفهوم بدهد.
- 8 آبان سالروز درگذشت قیصر امین پور . یادش گرامی/ چرا مردم قفس را آفریدند؟ چرا پروانه را از شاخه چیدند؟ چرا پرواز ها را پر شکستند؟
- بزرگترین گردهمایی رسانه ای کشور، درهای بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات به روی مردم باز شد
- نیما پیشرو نهضت بزرگ و قابل توجه غرب، در تفکر شاعرانه است. او برای اول بار به زندگی سلوک و عواطف انسان ایرانی، با بینش روشن و پیشروندهٔ افکار فلسفی مغرب نگاه میکند.
- آیدین آغداشلو: مسأله بر سر مدیریت فرهنگی است
- دکتر محمدرضا عارف: نقش کتاب در توسعه فرهنگ/ جامعهای که می خواهد آزاد و آگاه زندگی کند، حتما باید به پدیده کتاب با چشم دیگری بنگرد.
- وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر اینکه "فاطمه معتمدآریا" هنرمندی برجسته و خوشنامی است، گفت: قطعا اقداماتی که توسط عناصر خودسر در کاشان نسبت به ایشان انجام شده را تایید نمیکنیم.
- برترین سیستمهای آموزشی دنیا متعلق به کدام کشورهاست؟
- پس از گمانه زنی های بسیار درباره اکران نوروزی بالاخره اسامی این فیلم ها اعلام شد و دو فیلم کمدی در کنار چهار اثر اجتماعی به نمایش درخواهد آمد.
- ما ایرانیها روی گنج ادب فارسی ایستادهایم که یکی از آنها، پروین اعتصامی است. پروین شاعری است که مائده آسمانی را گرفته و بر سر سفره ادبیات گذاشته است. تمام کلام او، درس اخلاق و انسانیت است.
- صرفا به خاطر نگارش يك نامه! اهانتهای سازمانیافته به استاد عزتالله انتظامی/ چگونه میتوان دل در گرو سربلندی میهن داشت و از لاینحل ماندن پارهای مشکلات بیمناک نبود؟
- مشاهیر دنیا در مورد سعدی چه میگویند: سخن سعدی هیچگاه کهنه نمی شود/ تو کز محنت دیگران بی غمی، نشاید که نامت نهند آدمی.
- عضو شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی: خیام گفتمان جدیدی را در تفکر ایرانی ایجاد کرد
- رئیس جمهور در ضیافت افطار با اصحاب فرهنگ و هنر، موفقیت جهانی سینما و موسیقی ایران در عرصه جهانی را افتخار ملی دانست و تاکید کرد: اصحاب فرهنگ و هنر در خط مقدم معرفی ایران متمدن و فرهنگ دوست به جهان هستند.
- شب غم خانواده هنر و سینما؛ گروه هنری: استاد عباس کیارستمی که برای ادامه درمان بیماری خود به فرانسه سفر کرده بود، در سن ۷۶ سالگی و در ماه تولدش درگذشت./ استاد به «خانه دوست» رفت
- جمشید مشایخی به مناسبت درگذشت دوست قدیمیاش، داوود رشیدی، دلنوشته کوتاهی منتشر کرد.«نگفتن از او بیمعرفتی است...»
- فیلم سینمایی «فروشنده» اثر اصغر فرهادی در مدتی که در سینماهای هویزه، سیمرغ و پیروزی اکران شد، در حدود991 میلیون و 582 هزار تومان فروش داشته است.
- امیرکبیر در دوره کوتاه صدراعظمی با نبوغ خاص و احساسات پر شور میهنپرستی خود، توانست برنامههایی را پیش ببرد که اهمیت آنها در راه پیشرفت ایران و ایرانی غیرقابل کتمان است.
- به بهانه سالروز درگذشت استاد همایون خرم/ صد سال خاطره بازی با آهنگهای همایون خرم
- فرهادي برای دومین بار خود و سینمای ایران را صاحب جایزه اسکار كرد «فروشنده» اسکار گرفت؛ «مهتاب» بهترين فيلم اسكار
- «اصغر فرهادی» کارگردان ایرانی که به تازگی برای فیلم «فروشنده» جایزه اسکار دریافت کرده در مصاحبه با خبرگزاری افه اسپانیا در مورد این فیلم گفت، منشاء همه خشونتها، احساس تحقیر است.