رفع خشونت بدون ترویج بردباری ممکن نیست. اگرمی خواهیم خانه ها و خانواده هایمان بهره مند از شادی و آرامش و امنیت باشند، باید برای توسعه فرهنگ خویشتن داری و تساهل تلاش کنیم.

۱۶ نوامبر برابر با ۲۶ آبان روز جهانی بردباری است. روزی که به تعبیر بانکی مون دبیرکل سازمان ملل، راهی است برای زندگی براساس تفاهم متقابل و احترام به دیگران و اعتقاد به اینکه از تنوع نباید ترسید بلکه باید آن را پذیرفت. 

بدون شک بردباری قوی ترین بنیان برای آشتی است. انسان های گوناگون با عقاید متکثر تنها با بردباری می توانند از سپهر عمومی تا سپهر خصوصی با یکدیگر زندگی کنند.

بردباری بی تفاوتی نیست بلکه راهی برای همزیستی مسالمت آمیز در این کره خاکی است.

بردباری مسیر مشترک ما برای داشتن جهانی بدون خشونت است که خانواده به عنوان نهاد بنیادی نقش تاثیر گذاری در شکل گیری آن بازی می کند.
گام اول محو خشونت پذیرش بردباری است و ارتقاء فرهنگ تفاهم و احترام و به رسمیت شناختن تفاوت ها الزامی است.

ستیز، ناشکیبایی، توهم و دشمنی خانه و جهان را ناامن می کند و نسلی و جهانی را از خود متاثر می سازد.

در دنیای مدرن ضرورت توجه به مدارا بیش از پیش به چشم می خورد زیرا مدارا تنها یک اصل مورد احترام نیست، بلکه ضرورتی برای صلح و رشد اقتصادی و اجتماعی همه مردم است.

ناشکیبایی از ترس و جهل ما انسان ها ریشه می گیرد. انسان های رشد یافته مسئولیت مدارا بدون در نظرگرفتن تمایز بر حسب نژاد، جنس، زبان، خاستگاه ملی، مذهب، یا ناتوانی، را بر دوش خود احساس می کنند و بر اساس آن حرکت می کنند.

پذیرفتن این حقیقت انسان‌ها، که به طور طبیعی از نظر ظاهر، وضعیت، گفتار، رفتار، و ارزش‌ها متفاوت هستند، این حق را دارند که در صلح زندگی کنند و همچنان که هستند باشند. این همچنین بدین معناست که دیدگاه یک فرد نباید به دیگران تحمیل شود.

داشتن خانه و جهان بدون خشونت ساده نیست نیاز به انضباط و اراده وتسلط بر خود دارد. هرچند که معنای آن در جوامع و بسته به نگرشی که ما به جهان داریم متفاوت است . اینکه ما همواره بین انسان ها رقابت ببینیم یا ارتباط خود با دیگر انسان ها را ارگانیک و در هم پیچیده تفسیر کنیم. همانطور که امروز میزان سنجش کشورها بر اساس میزان بردباری در اداره جامعه است، میزان سنجش روابط دموکراتیک در خانواده نیز با میزان بردباری سنجیده می شود.

انسان های بردبار به انسان های دیگر عشق و انسان های نابردبار در هراس از انسان ها به سر می برند.

بردباری فضیلتی برای انسان، خانواده، جامعه مدرن، متعادل ودموکراتیک است و صد البته طیفی از عملکرد است.

حرکتی حکیمانه برای رسیدن به سعادت و رضایت مندی در زیست انسانی و ارتباط با محیط پیرامون.

شاید به همین دلایل و ضرورت ها بود که کشورهای عضو سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) در بیست و هشتمین نشست کنفرانس عمومی در پاریس از ٢۵ اکتبر تا ١۶ نوامبر ١٩٩۵ گرد هم آمدند و چنین روزی را روز جهانی بردباری معین کردند تا حسن تفاهم، گذشت و احترام به عقاید مخالف و دوستی بین تمام ملل و جمعیت های نژادی یا مذهبی را ترویج دهند.

امروز جهان با رشد ناشکیبایی روبروست. خشونت علیه زنان و کودکان حریم خصوصی را در معرض فرو پاشی قرار داده است. تهدید روابط توام با مدارا توسعه را با مانع جدی روبرو کرده و تروریسم و افراط گرایی امنیت خانه هایمان را تهدید می کند. تبعیض علیه زنان و کودکان آرامش را از خانه ها سلب کرده و آنها را در خطر محرومیت های روانی و اجتماعی و اقتصادی قرار داده است.

در ۲۵ نوامبر ۱۹۹۵ دولت ها درماده یک بیانیه مشترک نوشتند: مدارا توافق همگانی نیست، پذیرش امتیاز برای دیگری، گذشتن از امتیازات خود، یا بخشش و گذشت نیست. مدارا، بیش از هر چیز، گرایش ذهنی است که حاصل شناخت حقوق بشر جهانی و آزادی‌های بنیادی دیگران است. در هیچ وضعیتی این نمی‌تواند توجیه گر تخلف از این ارزش‌های بنیادی باشد. مدارا باید توسط افراد، گروه‌ها و دولت‌ها بکار رود. 

مدارا مسئولیتی است که حقوق بشر، تکثرگرایی( ازجمله تکثرگرایی فرهنگی)، دموکراسی و نقش قانون را تایید می‌کند. این شامل رد کردن جزم گرایی، مطلق گرایی بوده و استانداردهای تنظیم شده در سندهای بین المللی حقوق بشر را تایید می‌کند.

روش مدارا، هم خوان با احترام برای حقوق بشر بوده و به معنای تحمل بی عدالتی اجتماعی یا کنارگذاشتن یا تضعیف اعتقادات فرد نیست. معنای آن این است که فرد آزاد است که به اعتقادات شخصی خود پایبند بماند و بپذیرد که دیگران به اعتقادت خود پایبند بمانند. این یعنی پذیرفتن این حقیقت که انسان‌ها، که به طور طبیعی از نظر ظاهر، وضعیت، گفتار، رفتار و ارزش‌ها متفاوت هستند، این حق را دارند که در صلح زندگی کنند و همچنان که هستند باشند. این همچنین بدین معناست که دیدگاه یک فرد نباید به دیگران تحمیل شود.

در بند سوم این بیانیه آمده است که  مدارا بین افراد و در خانواده و سطوح اجتماع ضروری است. ترویج مدارا و شکل دادن به گرایشات ذهنی پذیرای صراحت، گوش کردن طرفین به همدیگر و همبستگی باید در مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها و از طریق آموزش‌های غیررسمی در خانه و در محل کار انجام پذیرد. رسانه‌های جمعی در موقعیتی قرار دارند که نقش سازنده ای در فراهم آوردن گفتگو و بحث باز و آزاد ایفا می‌کنند، و می‌توانند ارزش‌های مدارا را اشاعه داده و خطرهای بی تفاوتی نسبت به رشد گروه‌ها و ایدئولوژی‌های ناشکیبا و متعصب را برجسته کنند.

بدون تردید در این مسیر نقش آموزش برجسته است. آموزش و رسانه نقش تاثیر گذاری در توسعه فرهنگ مدارا بازی می کند. آموزش ریشه خشونت را خشک می کند و همبستگی برای بهره مندی از جامعه و خانواده دموکراتیک و تفکر نقاد و جستجو گر رافراهم می کند.

ما به بسیج همگانی برای آموزش نیازمندیم تا بنیادی قوی برای احترام و فهم متقابل در خانواده و محیط پیرامون خود ایجاد کنیم. ما برای بهره مندی از قوانینی که رویکردی منطقی در سایه روابط مسالمت جویانه در خانواده ایجاد کند نیازمند تولید دانش برای تقویت اندیشه بردباری هستیم. ما نیازمند رنسانسی در درون خود و ایجاد سنگ بنای در جامعه برای روابط برابر بین انسان ها هستیم.

بدون آزادی و انتخاب هم، اندیشه مدارا در خانواده شکل نمی گیرد. محدودیت و نا برابری منازعه در خانواده را تشدید می کند و آمار طلاق عاطفی و غیر عاطفی مثل قارچ در جامعه رشد خواهد کرد. مدارا با دستور و نگاه سلسله مراتبی شکل نمی گیرد و ساز و کار خودش را دارد.نمی توان از آمار بالای طلاق ترسید و هم زمان بر طبل خشونت کوبید.

 آنچه مسلم است بردباری را می توان آموخت و به دیگران نیز آموزش داد.به امید روزی که بشر بفهمد،انسان‌ها به طور طبیعی از نظر ظاهر، وضعیت، گفتار، رفتار و ارزش‌ها متفاوت هستند،و این حق را دارند که در صلح زندگی کنند و همچنان که هستند باشند.

روز جهانی بردباری گرامی باد.